Projekt debian-installer
wprowadza pakiety o nazwach kończących
się na .udeb. W skrócie, jest to format micro-.deb,
który niekoniecznie zgadza się dokładnie z polityką Debiana, nie posiada
zawartości takiej jak dokumentacja i jest wykorzystywany wyłącznie przez
debian-installer
, nowe instalator Debiana, tworzony dla wydania
Sarge. Format plików .deb oraz .udeb jest
identyczny. Program udpkg
używany do obsługi pakietów
.udeb posiada ograniczone możliwości w stosunku do standardowego
dpkg
i obsługuje mniej zależności pomiędzy pakietami. Różnica w
nazwie wynika z tego, że osoby utrzymujące pakiety Debiana w formacie
.deb nie były by zadowolone z pojawienia się pakietów nie
spełniających założeń. Wybrano więc inną nazwę w celu podkreślenia tych różnic
oraz zabezpieczenia przed sytuacją, w której użytkownicy mohą próbować
instalować takie pakiety w działającym systemie. Pakiety .udeb są
używane na startowym dysku umieszczonym w pamięci wyłącznie podczas podstawowej
instalacji, w celu utworzenia bardzo okrojonego systemu.
Klawisze lewy-Ctrl, lewy-Alt i klawisz F1 należy przycisnąć jednocześnie.
Zauważ, że jeśli edytowałeś informację powitalną w /etc/motd
,
poniższe komunikaty mogą wyglądać inaczej.
Muszę przyznać, że kiedyś używałem konta superużytkownika (konto root) częściej, niż potrzebowałem, głównie z powodu wygody i mojego niechlujstwa.
Dobrym pomysłem może być także instalacja gpm
,
emacs21
oraz doc-linux-html
. Zobacz Konfiguracja myszy, Rozdział 3.3 i Edytory, Część 11.
Zwykle nazywam te konto admin, ale może ono mieć dowolną nazwę.
Możesz zechcieć dodać użytkownika penguin do grupy
adm, aby umożliwić mu odczyt plików z logami w
/var/log/
. Zobacz passwd(5)
, group(5)
,
shadow(5)
, group(5)
, vipw(8)
oraz
vigr(8)
. W celu otrzymania informacji o oficjalnym znaczeniu
użytkowników i grup, zobacz bieżącą wersję dokumentu Users and
Groups
.
Klawisz lewy-Ctrl, klawisz lewy-Alt oraz klawisz Delete naciśnięte jednocześnie
w konsoli. Przy domyślnych ustawieniach powoduje to reboot systemu. Aby
wykonywane było zamknięcie systemu (shutdown
) z opcją
-h, należy zmodyfikować /etc/inittab
zgodnie z
wytycznymi z Doinstaluj jeszcze trochę
pakietów po wstępnej instalacji, Rozdział 3.7.1.
Dzieje się tak za sprawą faktu, że system Debian jest skonfigurowany z
właściwymi prawami dostępu od razu po domyślnej instalacji. Uniemożliwia to
nieuprzywijelowanym użytkownikom uszkodzenie systemu. Oczywiście, nadal mogą
istnieć dziury, które mogą zostać wykorzystane do dokonania nadużyć, ale ci,
którzy mają powody martwić się o nie, nie powinni czytać tego dokumentu, a
Securing Debian
Manual
.
Lewy klawisz Ctrl i klawisz d są naciskane jednocześnie. Nie ma potrzeby naciskania klawisza Shift pomimo, że te znaki kontrolne są oznaczone w odniesieniach wielką literą, jako "control D".
Jeśli wpiszesz tutaj root zamiast penguin oraz podasz przynależne hasło użytkownika root, ponownie otrzymasz dostęp do konta root. Ta procedura będzie konieczna do odzyskania dostępu do konta root.
Jeśli nie rozumiesz o czym tutaj mówię, możesz tych zmian dokonać później.
W terminalach takich jak kon
lub kterm
występują
pewne problemy ze znakami graficznymi języka japońskiego. Dodanie
-a do wywołania MC może je rozwiązać.
Aktualnie, vi
oazr nvi
to programy, które znajdziesz
wszędzie. Wybrałem vim
dla początkujących gdyż oferuje on pomoc
pod klawiszem F1 będąc zarazem podobnym i potężniejszym narzędziem od samego
vi
.
W tym rozdzialem, powłoką idomyślną jest bash
. Po więcej
informacji o różnych powłokach zajrzyj do Powłoka, Rozdział 13.2.
W normalnej znakowej konsoli systemu Linux, tylko klawisze Lewy-Ctrl i Lewy-Alt mają oczekiwane funkcje.
Możesz wyłączyć tę opcję terminala używając stty(1)
.
Wśrodowisku X Window, myszka funkcjonuje w ten sam sposób w programie Xterm.
Używam tutaj słowa "Unix" w jego ogólnym znaczeniu. Każdy system operacyjny będący klonem systemu Unix oferuje zestaw narzędzi będących odpowiednikami tych uniksowych. System Debian nie jest wyjątkiem. Nie martw się, jeśli jakieś polecenia nie działąją zgodnie z Twoimi oczekiwaniami. Poniższe przykłady nie zależą od kolejności ich wykonywania.
system Unix tradycyjnie ukryw pliki, których nazwy rozpoczynają się od ".". Są to zazwyczaj pliki konfiguracyjne oraz zawierające ustawienia preferencji uzytkownika.
Domyślnym pager'em systemu Debian jest more
, który nie posiada
opcji przewijania. Po zainstalowaniu pakietu less
używając
polecenia apt-get install less, program less
staje
się domyślnym pager'em posiadającym opcję przewijania przy pomocy klawiszy
kursorów.
Opcja --bzip2 jest tutaj używana zamiast nowej krótszej
-j by zapewnić poprawną pracę ze starszą wersją tar
w
Potato.
Opcja --bzip2 używana jest tutaj dla zachowania kompatybilności.
W tym miejscu opis został przygotowany dla zupełnie początkujących. Po
dokładniejsze wyjaśnienia zajrzyj do bash(1)
.
By otrzymać poniższe wyjście, musisz mieć zainstalowane francuskie locale, zobacz Locales, Rozdział 9.7.2. To nie jest zbyt istotne dla tego przewodnika i zostało pokazane tylko by uświadomić Ci ewentualne efekty.
System Debian jest systemem wielozadaniowym.
W niektórych systemach katalogi zwane są folderami.
Mimo tego, że możesz używać prawie wszystkich liter i symboli w nazwie pliku, w praktyce jest to zły pomysł. Lepiej unikać wszelkich znaków, które często mają specjalne znaczenie w linii poleceń, włączając w to spacje, znak tabulacji, znak nowej linii oraz inne: { } ( ) [ ] ' ` " \ / > < | ; ! # & ^ * % @ $ .
Jeśli potrzebujesz rozdzielić słowa w nazwie pliku, dobrym wyborem jest użycie kropki, myślnika lub znaku podkreślenia. Możesz także napisać każde słowo z dużej litery. NaPrzykładTak.
Słowo ścieżka jest również używane w całkiem innym znaczeniu. Patrz Ścieżka przeszukiwań poleceń, Rozdział 4.3.6. Odpowiednie znaczenie jest przeważnie zawarte w kontekście wypowiedzi.
Oczywiśce metoda ta sprawdza się tylko w przypadku 3 cyfr.
Zostawiam poniższy opis dla spójności z innymi częściami. Jeśli naprawdę
chcesz śledzić testing lub unstable, powinieneś
usunąć wszelkie odsyłacze do stable w
/etc/apt/sources.list
i /etc/apt/preferences
. Tak
jest ponieważ testing jest ustawiana jako kopia
stable.
Pliki w /etc/default/
zawierają tylko przypisania
zmiennych środowiskowych. Każdy plik jest wchłaniany przez skrypt
inicjalizujący odpowiedni dla niego w taki sposób, że te przypisania nadpisują
jakiekolwiek domyślne ustawienia zmiennych środowiskowych w skrypcie. Wybór
tego katalogu jest typowy
dla systemu Debian. W gruncie rzeczy jest to odpowiednik
/etc/sysconfig
znanego z systemu RedHat i innych dystrybucji.
Dostępne od dystrybucji Sarge.
Pakiet w Woodym nie działa z powodu zmiany strony internetowej Microsoftu w sierpniu 2002 roku. Użyj wersji z Sarge, nawet gdy używasz Woodiego.
Nie posiadam żadnego oprogramowania korzystającego z xft1 więc nie jestem pewien czy potrzeba zrestartować X by te zmiany odniosły skutek. Pamiętam, że bodajże "xftcache" powinien uaktualnić bufor Xft1, ale byłoby dobrze jakby ktoś to potwierdził.
Fontconfig
nie istnieje w Woodym.
Musisz przestrzegać tej reguły dla każdego komputera podłączonego przez łącze wdzwaniane, DSL, telewizję kablową czy sieć lokalną z routerem. Nawet jeśli posiadasz publiczne IP od swojego dostawcy, nadal powinieneś przestrzegać tej reguły. Większość stacji i serwerów domowych podpada pod tę kategorię.
W tym przykładzie zostały wykorzystane dwa obejścia błędów sytępujących w
menedżerze okien blackbox
w roku 2003. Używam sh -c
w poleceniu. Również wpis ~/.menu/*
jest nieużywany, a w zamian
wykorzystane zostało /etc/menu/*
.
Użyj nazwy pliku, która nie konfliktuje z żadną nazwą pakiety.
Użyj nazwy pliku konfliktującej z nazwą pakietu.
Ukośnik w section="/" uaktywnia wpis w menu głównym, a początkowa spacja w title=" Mozilla Navigator" sprawia, że wpis znajduje się na górze listy.
Zauważ, że interfejs Wi-Fi jest tak właściwie aliasem na interfejs Ethernet,
który umożliwia dostęp do parametrów konfiguracyjnych specyficznych dla Wi-Fi.
Parametry te są kontrolowane programem iwconfig
.
Jest to prawdą gdy używana jest 4 wersja protokołu IP. W IPv6 adresy są 128
bitowe. Zobacz http://www.ipv6.org/
.
Taki system był mało elastyczny i powodował marnotrastwo wielu adresów IP, więc dzisiaj sieci IPv4 są dzielone z adresami sieciowymi o różnych długościach.
Adres sieci można otrzymać poprzez mnożenie logiczne jakiegokolwiek adresu z sieci z maską sieci. Adres rozgłoszeniowy można otrzymać przez sumowanie logiczne adresu sieci z dopełnioną jedynkami maską sieci.
Ta opcja jest załączona używając opcji call.
Technicznie, jest to FQDN zwracany przez gethostbyname(2)
dla
komputera zwracanego przez gethostname(2)
.
Przyjmuje się, że to w jaki sposób resolver rozwiązuje nazwy jest również
zdefiniowane w pliku konfiguracyjnym /etc/host.conf
. Linia
order tego pliku zawiera listę metod, które powinny zostać użyte
do rozwiązania nazwy: bind, hosts, nis.
Zobacz host.conf(5)
. Uważam, że ta linia została zastąpiona przez
hosts nsswitch.conf
, ale nie jestem pewien.
W październiku 2003 roku dostępny jest również pakiet dhcp-client
.
Zawiera on wersję 2 klienta DHCP ISC, który został zastąpiony przez wersję 3 z
pakietu dhcp3-client
. Opiekunowie zamierzają przechrzcić pewnego
dnia dhcp3-client
na dhcp-client
, ale wygląda na to,
że nie stanie się to przed wydaniem Sarge.
Format pliku /etc/network/interfaces
dla aktualnej wersji
ifupdown
jest niekompatybilny z formatem używanym we
wcześniejszych wersjach pakietu w Potato. Skrypt poinstalacyjnych pakietu
ifupdown
powinien zaktualizować plik automatycznie, jeśli pojawi
się taka konieczność.
To oznacza również, że nie powinieneś używać innych narzędzi konfiguracyjnych
wyższego poziomu, takich jak whereami
, który korzysta z narzędzi
niższego poziomu.
Zobacz błąd #196877
.
Zobacz błąd #127786
.
Taka terminologia jest używana w dokumentacji pakietu ifupdown
.
Zauważ, że interfejsy wymienione w liniach auto są fizycznymi, a nie logicznymi interfejsami.
Jeśli Twój system uruchamia discover
w pliku
/etc/rcS.d/S36discover
, musisz przenieść go do
/etc/rcS.d/S40discover
. Zobacz błąd #208155
.
Może być również konfigurowany przez jakikolwiek inny skrypt umieszczony w
/etc/hotplug.d/net/
.
TeXowe źródło tej książki jest dostępne tutaj: ftp://ftp.dante.de/pub/tex/systems/knuth/tex/texbook.tex
.
ftp://ftp.dante.de/pub/tex/systems/knuth/lib/manmac.tex
zawiera większość potrzebnych makrodefinicji. Można przetworzyć ten dokument
programem tex
po zakomentowaniu linii od 7 do 10 i dodaniu
\input manmac \proofmodefalse.
Jakkolwiek silnie polecamy zakup tej książki (oraz innych autorstwa Donalda E. Knutha) zamiast korzystania z tej wersji, to jest ona wspaniałym przykładem źródła dokumentu TeXowego.
WEB nie ma nic nic wspólnego z World Wide Web. WEB (dla Pascala) oraz CWEB (dla C/C++) to tradycyjne narzędzia programowania literackiego.
Debian Reference
CVS, czwartek, 18 styczeń 2007, 11:53:26 UTCosamu#at#debian.org
fenio@o2.pl